الله ابهی
چهل. «الله ابهی»
ذکر «الله ابهی» - که اَبها
خوانده می شود - مهم ترین و معمول ترین ذکر برای بهائیان عالَم است؛
هم اسم اعظم محسوب می شود،
هم نیایش 95 باره ی روزانه است و هم درود و سلام و تکبیر ویژه در میان بهائیان
است. هم اشاره به نام مبارک حضرت بهاءالله، پیامبر این دوران دارد و هم بنیانگزار
این ذکر، حضرت باب بوده است و هم توحیدِ خالص آیین بهائی، نسبت به الله یگانه و
برتر را نشان می دهد.
اما در اینجا، ذکر نکته ای
تازه و افزون بر همه ی اینها، شاید خالی از لطف نباشد:
واژه ی «ابهی» در رسم الخط
فارسی و عربی با چهار حرف «الف – ب – ه – ی» نوشته می شود که این چهار حرف، شامل دو حرفِ آغازینِ
الفبا، یعنی «الف – ب» و دو حرفِ واپسینِ الفبا،
یعنی «ه – ی» می شود!
این می تواند اشاره به این
باشد که برترین نام الهی - یعنی «اَبهی» - نه تنها سراسر حروف الفبا از ابتدا تا
انتها را در برمی گیرد، بلکه به اول و آخر بودن خداوند در هر موضوعی نیز اشاره
دارد. همچنین باید افزود که دو حرفِ آغاز و دو حرف پایان الفبا، ایهامی ظریف از دو
اول و دو آخر در عصر ما دارد که می تواند اشاره ای به دو مظهر ظهور الهی در این
روزگار عظیم باشد؛ یعنی ظهور توأمانِ حضرت باب و حضرت بهاءالله در دوران بلوغ
بشریت.
بادا که قدرشان را بشناسیم و
روزها و شب های مان را خالصانه و عاشقانه، لبریز از ذکر دل انگیزِ «الله ابهی» برای خدمت به حقیقت نماییم.
کد مطلب: 40
نظرات
ارسال یک نظر