الله ابهی


چهل. «الله ابهی»

ذکر «الله ابهی» - که اَبها خوانده می شود - مهم ترین و معمول ترین ذکر برای بهائیان عالَم است؛ 
هم اسم اعظم محسوب می شود، هم نیایش 95 باره ی روزانه است و هم درود و سلام و تکبیر ویژه در میان بهائیان است. هم اشاره به نام مبارک حضرت بهاءالله، پیامبر این دوران دارد و هم بنیانگزار این ذکر، حضرت باب بوده است و هم توحیدِ خالص آیین بهائی، نسبت به الله یگانه و برتر را نشان می دهد.
اما در اینجا، ذکر نکته ای تازه و افزون بر همه ی اینها، شاید خالی از لطف نباشد:
واژه ی «ابهی» در رسم الخط فارسی و عربی با چهار حرف «الف ب ه ی» نوشته می شود که این چهار حرف، شامل دو حرفِ آغازینِ الفبا، یعنی «الف ب» و دو حرفِ واپسینِ الفبا، یعنی «ه ی» می شود!
این می تواند اشاره به این باشد که برترین نام الهی - یعنی «اَبهی» - نه تنها سراسر حروف الفبا از ابتدا تا انتها را در برمی گیرد، بلکه به اول و آخر بودن خداوند در هر موضوعی نیز اشاره دارد. همچنین باید افزود که دو حرفِ آغاز و دو حرف پایان الفبا، ایهامی ظریف از دو اول و دو آخر در عصر ما دارد که می تواند اشاره ای به دو مظهر ظهور الهی در این روزگار عظیم باشد؛ یعنی ظهور توأمانِ حضرت باب و حضرت بهاءالله در دوران بلوغ بشریت.
بادا که قدرشان را بشناسیم و روزها و شب های مان را خالصانه و عاشقانه، لبریز از ذکر دل انگیزِ «الله ابهی» برای خدمت به حقیقت نماییم.

کد مطلب: 40

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

لوح احمد - برگردان به پارسی

«راز حضرت کریشنا»