به اطرافت نگاه کن...

بیست و هفت.

به اطرافت نگاه کن؛ همه اش جنگ و نَقص و تناقُض!

اگر مُنصفانه بنگری، این روزها تنها چیزی که قلبِ تو و قلب جهان را آرام می کند، «بهاءالله» و کلام الهی اوست.

براستی در میان این همه تعصب و خشونت و کینه،

چه چیز جز نوشیدنی خنک و گوارایی که او به رایگان به ما پیشکش می کند،

جگر آدمی را در این گرمای مرگبار و تب و تابِ هولناکِ دیوانه وار، خوش و خنک می سازد؟!

که بهاءالله به ما می آموزد:

خداوندِ یکتا، زنده و پاینده است و پیامِ او را نیز تا جهانِ آفرینش هست، پایانی نیست.

که دین نیز همچون دانش و تکنولوژی و سراسر پدیده های دیگر در هستی، نو می شود و جهان را هم با خود نو می کند.

که خداوندگار، هماره از ما جلوتر بوده و نیازهای ما را نیز پیشاپیش با الطاف و قوانین زیبایش، برطرف ساخته است.

قوانینی که می گویند ما آدمیان، فارغ از همه ی خط کشی های دروغینی که بین خودمان ساخته ایم، باید عاشقانه به هم خدمت کنیم و جهان را نیز به یگانگی بی نظیری که مظهر ظهور الهی عصرمان، وعده اش را داده، نزدیک سازیم.

و سرانجام اینکه تمامی آن نقص ها و ضعف ها، «از ماست که بر ماست» نه از خدا و امرش. از مایی است که پیام الهی را نفهمیدیم و پیامبرانِ نوینِ ایزدی را همچون سابقه ی خراب مان در همه ی تاریخ، رد کردیم و حالا با «کاسه ی چه کنم» نشسته ایم و به زمین و زمان ناسزا می گوییم که چرا دنیا به این شکل درآمده و این همه مشکلات از کجاست و چرا خدا در برابر این همه مشکل سکوت کرده است!

وا اسفا از این قطرات محال اندیش!

حال آنکه کافی ست گوش بگشاییم و مژده ی بزرگ الهی را بشنویم که همان ظهور دوباره ی عیسی مسیح ع است. همان ظهور قائم آل محمد و بقیه الله است. همان ظهور سوشیانت است. همان برخاستنِ مَشیاست. همان آمدن بودای جاودان و مِهر تابان است. بهاءالله همه ی این وعده ها و ختم همه ی مژده های کهن است که خود به آمدن عصر تازه ای از رسولان الهی در آینده مژده می دهد. او و حضرت باب، حلقه ی اتصال عصر کهن و نوی بشرند که خاتمه ی عصری را اعلام کرده و آغاز عصری را اعلان داشته اند.

کافی چشم باز کنیم و ببینیم که خبر بزرگ آمده است و جهان به دورانی تازه، وارد شده که در آن مساوات به حداکثر خود نزدیک خواهد شد و بشریت وارد عصر بلوغ خویش خواهد گشت.

آری، دروازه های جان و دل را بگشاییم و «نبأ عظیم» را از «بقیه الله» موعودِ همه ی ادیان بشنویم.

شایعات و خیالات و توهّمات شخصی و جمعی را کنار بگذاریم و تفسیر کتابها و روایات دینی کهن را از یوسفِ الهی بشنویم. سپس درد را نزد پزشک حاذق ایزدی بریم و شفا یابیم. آنگاه با شادی راستین حاصل از همسویی با همه ی ذرّات کائنات، با درخشش «فرّه ی ایزدی» همپیمان گردیم و جهان را با آوای خوش «یا بهاءالابهی»، روشن و آباد سازیم.

کد مطلب: 27