«آینه های کامل»

-


سی و پنج.

«واسطه ای بین خلق و خالق لازم. یعنی نفسی که از انوار تجلّیات الهیّه مستفیض است و به عالم انسانی فیض بخشد، چنانچه قُوّۀ اَثیر، کسب حرارت از اشعۀ شمس نماید و به زمین فیض رساند. اگر بخواهیم نماز کنیم باید به مرکزی توجه نمائیم اگر به خدا توجه خواهیم باید قلب را به یک نقطه متوجه سازیم. اگر شخصی بدون واسطه یعنی مظهر الهی بخواهد خدا را عبادت کند باید اول، تصوری در فکر خود از حق، متصوّر شود و آن تصوّر، مخلوق فکر اوست، چه که مُحاط، ادراک مُحیط نتواند پس خدا به این طریق ادراک نشود.
آنچه را انسان در فکرش تصوّر می کند، مفهوم ذهنی اوست و آنچه مفهوم [مورد فهم] اوست، این خدا نیست. آن خدایی را که انسان برای خود تصوّر می کند اوهام است، تصوّر است، خیال است، صُوَر ذهنیّه است، ابداً ربطی بین این تصوّر و آن ذات مقدّس نیست.
اگر شخصی بخواهد خدا را بشناسد باید او را در مِرآتِ [آینه ی] کامل بیابد؛ چه حضرت مسیح یا حضرت بهاءالله. در هر یک از این مَرایا، شمس اُلوهیت را مُتجلّی مشاهده کند، چنانچه ما شمس ظاهری را به اِشراق و ضیاء و حرارتش بشناسیم. به همچنین به معرفتِ الهیِ آن شمس روحانی که در هیکل مظهر ربّانی که مستجمع جمیع کمالات و جلوه گاه جمال آن ذات اَحدیّه است و در آن تجلّی فرموده و مُشرق و لائِح گشته، پی بریم.»

(بهاءالله و عصر جدید - دکتر جی. ای . اسلمنت - ص 104)

کد مطلب: 35

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

لوح احمد - برگردان به پارسی

-
بیست و نُه. «اوست آن پادشهِ آگهِ دانا» «لوح احمد» این کبوترِ بهشتی است که بر شاخسارانِ درختِ جاودانگی، آوای خوشِ وَرجاوَندی سر داده است و پاکان را بسوی الله و یکتاپرستان را به درگاهِ نزدیکِ خداوندِ بخشنده، بشارت می دهد. همو آگاهی می دهد به وارستگانِ از دنیا، از خبری که از سوی یکتاخدایِ شاهنشهِ عزیز و یگانه رسیده، و دوستداران خدای را به آستانِ مقدّسش و این نظرگاهِ روشن رهنمون می گردد: بگو: حقّا که این، همان برترین نظرگاه  است که در کتابهای رسولان خدا، وعده و نوشته شده بود که به آن، حق از باطل جدا شود و زودا که هر امری، به حکمتِ آن حکیم، مشخص گردد. و بگو: این همان درختِ روح است که میوه های ایزدِ بزرگِ نیرومند و بلندمرتبه را به بار می آوَرَد. هان تو ای احمد! تو شاهد باش که اوست یکتاخدا و خدایی جز او نیست که پادشَهی است فراگیر و گرانقدر و نیرومند. همان خداوندِ یکتایی که آنکه علی [حضرت باب، سید علیمحمد] نام داشت، فرستاد و او حق است و از جانب خداوندگار، که ما همگی فرمانش را فرمان می بریم. بگو: ای مردمان! حدود الله را پیروی کنید که در کتابِ بیان، از سوی پروردگارِ عزّت
بیشتر بخوانيد

الله ابهی

-
چهل. «الله ابهی» ذکر «الله ابهی» - که اَبها خوانده می شود - مهم ترین و معمول ترین ذکر برای بهائیان عالَم است؛  هم اسم اعظم محسوب می شود، هم نیایش 95 باره ی روزانه است و هم درود و سلام و تکبیر ویژه در میان بهائیان است. هم اشاره به نام مبارک حضرت بهاءالله، پیامبر این دوران دارد و هم بنیانگزار این ذکر، حضرت باب بوده است و هم توحیدِ خالص آیین بهائی، نسبت به الله یگانه و برتر  را نشان می دهد. اما در اینجا، ذکر نکته ای تازه و افزون بر همه ی اینها، شاید خالی از لطف نباشد: واژه ی «ابهی» در رسم الخط فارسی و عربی با چهار حرف «الف – ب – ه – ی» نوشته می شود که این چهار حرف، شامل دو حرفِ آغازینِ الفبا، یعنی «الف – ب» و دو حرفِ واپسینِ الفبا، یعنی «ه – ی» می شود! این می تواند اشاره به این باشد که برترین نام الهی - یعنی «اَبهی» - نه تنها سراسر حروف الفبا از ابتدا تا انتها را در برمی گیرد، بلکه به اول و آخر بودن خداوند در هر موضوعی نیز اشاره دارد. همچنین باید افزود که دو حرفِ آغاز و دو حرف پایان الفبا، ایهامی ظریف از دو اول و دو آخر در عصر ما دارد که می تواند اشاره ای به دو مظهر
بیشتر بخوانيد

«راز حضرت کریشنا»

-
سی. «کریشنا فرمود: ای آرجونا [ای بهترین فرد از خاندان بهاراتا]؛ خداوند متعال در قلب همه ی موجودات اقامت دارد و سفر همه ی آنان را بر خودرویی که از نیروی مادّی شکل گرفته، هدایت می کند. 61 پس ای نواده ی بهاراتا؛ تسلیم محض او شو تا با لطف و مهرش، به آرامش روحانی و سرمنزل متعال و جاودانه برسی. 62 اینک و اینگونه، دانش محرمانه را برای تو آشکار نمودم ؛ بر آن دقیق شو و بیندیش. سپس هر چه می خواهی و تمایل داری انجام بده. 63 اما چون تو برایم بسیار عزیز هستی، آموزش نهایی و محرمانه ترین بخش دانش را نیز برایت واگو خواهم کرد تا آنچه را که به صلاح توست [به تمامی] شنیده باشی... 64  [و این است جوهر و چکیده ی سخنان خداوند از زبان کریشنا:]  همواره به من بیندیش؛ پرستنده و فدایی من شو، ای پرستش کننده ی خالص من؛ سجده هایت را به من تقدیم کن؛ آنگاه بی تردید نزد من خواهی آمد و به من خواهی رسید... این را صادقانه به تو قول می دهم چون نزد من بسیار عزیز هستی. 65 گوناگونیِ مذاهب را رها کن و تنها به من تسلیم شو. نترس؛ من تو را از همه ی واکنش های گناه آلود، نجات خواهم داد. 66 این دانش محر
بیشتر بخوانيد