تحریف یعنی اینکه... - بخش 2

-


سی و چهار.

تحریف یعنی اینکه در روز روشن و در دنیای رسانه های امروزی، در یک روزنامه ی رسمی و یک سایت حکومتی ایرانی، زندگی یک دانشمند نامدار فرنگی را با سانسور و تحریف، به چیزی جز آنچه بوده، تبدیل کنی!
آری تحریف در ایران امروز و حکومت آن، تنها به متن و حکم کتاب های مقدس و سخنان الهی و احادیثِ پیامبران و امامان معطوف نیست، بلکه حتی به زندگی یک دانشمند شهیر ایتالیایی نیز می تواند تسرّی پیدا کند، به شرطی پای دیانت بهایی و نام بهاءالله در میان باشد!
نمونه ی چنین اقدامی، زندگی پروفسور «الساندرو باوزانی» Alessandro Bausani است که با یک جستجوی ساده در زبان انگلیسی و ایتالیایی و حتی ویکی پدیای فارسی ایشان نیز می توان دریافت که از 29 سالگی تا پایان عمر خویش، بهایی بودند و این عقیده ی دینی بزرگ را نیز هرگز پنهان نکردند.
اساساً همین عقیده به دیانت بهایی بود که زندگی حرفه ای این استاد را چنان تحت تأثیر قرار داد که سراسر زندگی پُربار خود را وقف تاریخ و ادیان و زبان های شرقی کردند و کتاب های بسیاری از جمله «ایران دینی: از زرتشت تا بهاءالله» در 542 صفحه را نوشتند و چندین بار نیز از ایران بازدید و با بهاییان ایران دیدار نمودند. ایشان به زبان فارسی به خوبی یک ایرانی سخن می گفتند و صاحب کُرسی اسلام شناسی در دانشگاه رُم بودند. همچنین پروفسور باوزانی، سالها عضو محفل محلّی بهاییان رُم و محفل روحانی ملّی ایتالیا نیز بودند.
اینک بپردازیم به زندگی نامه ی ایشان که سه سال پیش، هم در «روزنامه ی اطلاعات» منتشر شده و هم در سایت «مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی» بصورت رسمی و حکومتی در تاریخ 13/8/1394 باز نشر یافته است:
https://www.cgie.org.ir/fa/news/83091
در این زندگی نامه ی تحریف شده و نه چندان کوتاه، به آسانی خوردنِ یک لیوان آب، حتی یک بار هم نام بهایی و بهاءالله در مسیر زندگی پروفسور باوزانی نیامده است! شاید برخی برای توجیه بگویند، به دلیل رعایت اختصار، به جزئیات زندگی این پروفسور در زندگی نامه اش که نوشته ی آقای «دکتر تهمورث ساجدی» است، پرداخته نشده است!
اما دو مطلب در متن این زندگی نامه تحریف شده، عمدی بودن این تحریف را نشان می دهند، ضمن اینکه چنین تحریف هایی علیه حقیقتِ دیانت بهایی در ایران امروز، محدود به تنها همین یک مورد نمی شود:
نخست اینکه نام یکی از کتاب های پرفسور باوزانی یعنی «ایران دینی: از زرتشت تا بهاءالله»
 Persia Religiosa: Da Zaratustra a Bahā’u’llāh  
(1959 میلان) را فقط «ایران دینی» [!] ذکر کرده اند و دیگر آنکه حتی در این زندگی نامه ی حکومتی نویس، به «نوشته های پراکنده او که در آنها مدارک منتشر نشده و بدیعی هست» و اغلب آثار مربوط به اسلام و ایرانِ ایشان پرداخته شده ولی به این مهم که ایشان شناخت اسلام را هم مدیون شناخت و پیروی راه بهاءالله بود، نپرداخته اند! 
براستی چطور می توان آیین بهایی را در زندگی چنین شخصیت بزرگی، فرعی و غیرمهم جلوه داد؟! 
تا کی می شود سر مردم را زیر برف فرو برد تا حقیقت تابناکِ دین موعود بشریت در جهان امروز را نبینند؟ 
زمامداران چنین جوّ و اقداماتی، تصور می کنند تا به کی می شود خورشید را در پس ابرهای مصنوعی نهان کرد و در جهانِ رسانه های فراگیر امروز، مردم ایران را  نسبت به حضرت موعودی که همزبان و هموطن ایشان بوده است، در خوابِ غفلت نگاه داشت؟!

کد مطلب: 34

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

لوح احمد - برگردان به پارسی

-
بیست و نُه. «اوست آن پادشهِ آگهِ دانا» «لوح احمد» این کبوترِ بهشتی است که بر شاخسارانِ درختِ جاودانگی، آوای خوشِ وَرجاوَندی سر داده است و پاکان را بسوی الله و یکتاپرستان را به درگاهِ نزدیکِ خداوندِ بخشنده، بشارت می دهد. همو آگاهی می دهد به وارستگانِ از دنیا، از خبری که از سوی یکتاخدایِ شاهنشهِ عزیز و یگانه رسیده، و دوستداران خدای را به آستانِ مقدّسش و این نظرگاهِ روشن رهنمون می گردد: بگو: حقّا که این، همان برترین نظرگاه  است که در کتابهای رسولان خدا، وعده و نوشته شده بود که به آن، حق از باطل جدا شود و زودا که هر امری، به حکمتِ آن حکیم، مشخص گردد. و بگو: این همان درختِ روح است که میوه های ایزدِ بزرگِ نیرومند و بلندمرتبه را به بار می آوَرَد. هان تو ای احمد! تو شاهد باش که اوست یکتاخدا و خدایی جز او نیست که پادشَهی است فراگیر و گرانقدر و نیرومند. همان خداوندِ یکتایی که آنکه علی [حضرت باب، سید علیمحمد] نام داشت، فرستاد و او حق است و از جانب خداوندگار، که ما همگی فرمانش را فرمان می بریم. بگو: ای مردمان! حدود الله را پیروی کنید که در کتابِ بیان، از سوی پروردگارِ عزّت
بیشتر بخوانيد

الله ابهی

-
چهل. «الله ابهی» ذکر «الله ابهی» - که اَبها خوانده می شود - مهم ترین و معمول ترین ذکر برای بهائیان عالَم است؛  هم اسم اعظم محسوب می شود، هم نیایش 95 باره ی روزانه است و هم درود و سلام و تکبیر ویژه در میان بهائیان است. هم اشاره به نام مبارک حضرت بهاءالله، پیامبر این دوران دارد و هم بنیانگزار این ذکر، حضرت باب بوده است و هم توحیدِ خالص آیین بهائی، نسبت به الله یگانه و برتر  را نشان می دهد. اما در اینجا، ذکر نکته ای تازه و افزون بر همه ی اینها، شاید خالی از لطف نباشد: واژه ی «ابهی» در رسم الخط فارسی و عربی با چهار حرف «الف – ب – ه – ی» نوشته می شود که این چهار حرف، شامل دو حرفِ آغازینِ الفبا، یعنی «الف – ب» و دو حرفِ واپسینِ الفبا، یعنی «ه – ی» می شود! این می تواند اشاره به این باشد که برترین نام الهی - یعنی «اَبهی» - نه تنها سراسر حروف الفبا از ابتدا تا انتها را در برمی گیرد، بلکه به اول و آخر بودن خداوند در هر موضوعی نیز اشاره دارد. همچنین باید افزود که دو حرفِ آغاز و دو حرف پایان الفبا، ایهامی ظریف از دو اول و دو آخر در عصر ما دارد که می تواند اشاره ای به دو مظهر
بیشتر بخوانيد

«راز حضرت کریشنا»

-
سی. «کریشنا فرمود: ای آرجونا [ای بهترین فرد از خاندان بهاراتا]؛ خداوند متعال در قلب همه ی موجودات اقامت دارد و سفر همه ی آنان را بر خودرویی که از نیروی مادّی شکل گرفته، هدایت می کند. 61 پس ای نواده ی بهاراتا؛ تسلیم محض او شو تا با لطف و مهرش، به آرامش روحانی و سرمنزل متعال و جاودانه برسی. 62 اینک و اینگونه، دانش محرمانه را برای تو آشکار نمودم ؛ بر آن دقیق شو و بیندیش. سپس هر چه می خواهی و تمایل داری انجام بده. 63 اما چون تو برایم بسیار عزیز هستی، آموزش نهایی و محرمانه ترین بخش دانش را نیز برایت واگو خواهم کرد تا آنچه را که به صلاح توست [به تمامی] شنیده باشی... 64  [و این است جوهر و چکیده ی سخنان خداوند از زبان کریشنا:]  همواره به من بیندیش؛ پرستنده و فدایی من شو، ای پرستش کننده ی خالص من؛ سجده هایت را به من تقدیم کن؛ آنگاه بی تردید نزد من خواهی آمد و به من خواهی رسید... این را صادقانه به تو قول می دهم چون نزد من بسیار عزیز هستی. 65 گوناگونیِ مذاهب را رها کن و تنها به من تسلیم شو. نترس؛ من تو را از همه ی واکنش های گناه آلود، نجات خواهم داد. 66 این دانش محر
بیشتر بخوانيد