«شگفتا از این بازی های سرنوشت!»

-

چهل و پنج. 

ببینید چه اندازه شگفت انگیز است که حکومتِ پنهان و آشکارِ ملایان شیعه در ایران، در دو قرن و دست کم چهل سال گذشته – پس از ظهور موعود و دین تازه ی خدا - تمام کوشش خویش را برای رسیدن به قُدس و ارض اَقدس، به کار گرفته و هزینه های بی پایانی در این راه کرده و می کند و به نتیجه ی راستین هم نمی رسد!
هدفش نابودی فلان حکومت یا خوشبختی فلان آوارگان و نهایتاً عزّت جهان اسلام و مسلمین نیست، که اگر بود، نخست به مسلمانانِ مستضعف داخل ایران، از سیستان تا خوزستان که کاملاً و قانوناً در دسترس او هستند، رسیدگی و دستگیری می کرد!
بلکه پس از دلایل سیاسیِ پشت صحنه میان ابرقدرت های کنونی زمین و سپس قدرت نمایی میان فِرَق مذهبیِ شیعه و سنی، مهم ترین دلیل برای حمله به اسرائیل، دشمنی بیشتر با نظام آئین بهائی و رسیدن به سرزمینی ست که وعده های بسیاری در کتب مقدس، مربوط به موعود الهی ادیان، درباره ی آن آمده است؛ سرزمینی که البته، یک سَده و نیم پیش، به تبعید و ستمِ خودِ علمای شیعه و همدستی دربار قَجَر و عثمانی با آنها، توسط «یک زندانی به ظاهر بی پناهِ ایرانی» فتح روحانی شد و وعده های ایزدی نیز در این باره به سر آمد!
آری بسی پیش از آنکه، ماجرای جدالِ نوینِ اسرائیل و فلسطین پیش آید یا اصلاً خیلی پیش تر از آنکه روحانیون در ایران بر مصدر آشکار کارها بنشینند، «بهاءالله» آن اَبَرمردِ زندانی که بر ابرهای عزّت و جلالِ اسم اعظم، به هدایت مردمان سرتاسر زمین مأمور بود، توسط حکومت قَجَر و عثمانی، به اَرض موعود و کوه کَرمل و زندان عکّا تبعید گردید. آنگاه یک تنه در غُل و زنجیر و زندان و حصر، تا انتهای عمرِ بی مثالِ خویش، بی هیچ هزینه و لشکرکشی، آشکارا به قوّت یکتاخداوند، پرچم آئین خود را بر تارکِ آن دیار نشاند، نهاد اداریِ دین خویش را به حمایت الله و با وجود مخالفت همه ی قدرتمندان آن سرزمین، در ارض اقدس بنیان نهاد و حتی بعدها پیکر نازنینِ «قائم شهیدِ آل محمد» را نیز بر دامانِ کوه کرمل جاودانه ساخت.
ملّایان شیعه به راستی حواس شان نیست که با این دست کارهای گِل، تنها و بیش از پیش، عِرض خود را نزد خدا و خِردمندان می بَرَند و فتحی که به دنبال آن هستند، پشتِ گوش شان و سال ها پیش، به ستم و غفلتِ خودشان رخ داده و تمام شده و آثار روحانی اش نیز در سرتاسر جهان منتشر گشته است!

[نگاهی بیندازید به گوشه ای از این تلاش های سهمگین و پرهزینه ی آنان با بیت المال مردم ایران، در مقاله ی: «امام زمانی‎ها در راه «قدس»: «لشکر ۳۱۳» بازوی جدید سپاه در سوریه عضوگیری می‌کند (کیهان لندن – چهارشنبه 17 آبان 96)]

کد مطلب: چهل و پنج

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

لوح احمد - برگردان به پارسی

-
بیست و نُه. «اوست آن پادشهِ آگهِ دانا» «لوح احمد» این کبوترِ بهشتی است که بر شاخسارانِ درختِ جاودانگی، آوای خوشِ وَرجاوَندی سر داده است و پاکان را بسوی الله و یکتاپرستان را به درگاهِ نزدیکِ خداوندِ بخشنده، بشارت می دهد. همو آگاهی می دهد به وارستگانِ از دنیا، از خبری که از سوی یکتاخدایِ شاهنشهِ عزیز و یگانه رسیده، و دوستداران خدای را به آستانِ مقدّسش و این نظرگاهِ روشن رهنمون می گردد: بگو: حقّا که این، همان برترین نظرگاه  است که در کتابهای رسولان خدا، وعده و نوشته شده بود که به آن، حق از باطل جدا شود و زودا که هر امری، به حکمتِ آن حکیم، مشخص گردد. و بگو: این همان درختِ روح است که میوه های ایزدِ بزرگِ نیرومند و بلندمرتبه را به بار می آوَرَد. هان تو ای احمد! تو شاهد باش که اوست یکتاخدا و خدایی جز او نیست که پادشَهی است فراگیر و گرانقدر و نیرومند. همان خداوندِ یکتایی که آنکه علی [حضرت باب، سید علیمحمد] نام داشت، فرستاد و او حق است و از جانب خداوندگار، که ما همگی فرمانش را فرمان می بریم. بگو: ای مردمان! حدود الله را پیروی کنید که در کتابِ بیان، از سوی پروردگارِ عزّت
بیشتر بخوانيد

الله ابهی

-
چهل. «الله ابهی» ذکر «الله ابهی» - که اَبها خوانده می شود - مهم ترین و معمول ترین ذکر برای بهائیان عالَم است؛  هم اسم اعظم محسوب می شود، هم نیایش 95 باره ی روزانه است و هم درود و سلام و تکبیر ویژه در میان بهائیان است. هم اشاره به نام مبارک حضرت بهاءالله، پیامبر این دوران دارد و هم بنیانگزار این ذکر، حضرت باب بوده است و هم توحیدِ خالص آیین بهائی، نسبت به الله یگانه و برتر  را نشان می دهد. اما در اینجا، ذکر نکته ای تازه و افزون بر همه ی اینها، شاید خالی از لطف نباشد: واژه ی «ابهی» در رسم الخط فارسی و عربی با چهار حرف «الف – ب – ه – ی» نوشته می شود که این چهار حرف، شامل دو حرفِ آغازینِ الفبا، یعنی «الف – ب» و دو حرفِ واپسینِ الفبا، یعنی «ه – ی» می شود! این می تواند اشاره به این باشد که برترین نام الهی - یعنی «اَبهی» - نه تنها سراسر حروف الفبا از ابتدا تا انتها را در برمی گیرد، بلکه به اول و آخر بودن خداوند در هر موضوعی نیز اشاره دارد. همچنین باید افزود که دو حرفِ آغاز و دو حرف پایان الفبا، ایهامی ظریف از دو اول و دو آخر در عصر ما دارد که می تواند اشاره ای به دو مظهر
بیشتر بخوانيد

«راز حضرت کریشنا»

-
سی. «کریشنا فرمود: ای آرجونا [ای بهترین فرد از خاندان بهاراتا]؛ خداوند متعال در قلب همه ی موجودات اقامت دارد و سفر همه ی آنان را بر خودرویی که از نیروی مادّی شکل گرفته، هدایت می کند. 61 پس ای نواده ی بهاراتا؛ تسلیم محض او شو تا با لطف و مهرش، به آرامش روحانی و سرمنزل متعال و جاودانه برسی. 62 اینک و اینگونه، دانش محرمانه را برای تو آشکار نمودم ؛ بر آن دقیق شو و بیندیش. سپس هر چه می خواهی و تمایل داری انجام بده. 63 اما چون تو برایم بسیار عزیز هستی، آموزش نهایی و محرمانه ترین بخش دانش را نیز برایت واگو خواهم کرد تا آنچه را که به صلاح توست [به تمامی] شنیده باشی... 64  [و این است جوهر و چکیده ی سخنان خداوند از زبان کریشنا:]  همواره به من بیندیش؛ پرستنده و فدایی من شو، ای پرستش کننده ی خالص من؛ سجده هایت را به من تقدیم کن؛ آنگاه بی تردید نزد من خواهی آمد و به من خواهی رسید... این را صادقانه به تو قول می دهم چون نزد من بسیار عزیز هستی. 65 گوناگونیِ مذاهب را رها کن و تنها به من تسلیم شو. نترس؛ من تو را از همه ی واکنش های گناه آلود، نجات خواهم داد. 66 این دانش محر
بیشتر بخوانيد