اولویت، با کدام حسّاسیت است؟


چهل و هشت

پیروانِ برخی از ادیان آسمانی، از سر دقت مؤمنانه، نامِ خدا را نمی برند مبادا به عظمتش بی حرمتی شود؛ اما همزمان با گفته و عمل شان، او و امر تازه ی او را نادیده می گیرند!
مؤمنانِ برخی باورهای مذهبی، حتی بجای نام خدا، سه نقطه می گذارند مبادا نام مبارکش جایی زیر دست و پا بمانَد؛ اما همزمان با کردارهایشان، به مظهر الهی عصر خود که نماینده ی همان خدا بر زمین است، دهن کجی می کنند!
حتی برخی باورمندان، «صندوق های اسماء الحسنی» ساخته اند که هر جا اسم خدا را دیدند آن را ببُرّند و به آن صندوق بیندازند، مبادا آن نام ایزدی، رهسپار جایی نامربوط شود؛ و این دست کارها را از سر پرهیزکاری خویش و نهایتِ تقوا در مکتب شان می شمارند...
آری ما آدمیان، اغلب از پاره شدن نام خدا بر تکه های کاغذ بیم داریم و همین طور از بی احترامی گفتاری یا کرداری نسبت به شیئیّت کتابهای آسمانی مان؛ اما از زیر پا گذاشتنِ «حسّ حضور خداوند» در کردارهای بد و مدام مان، نه شرم می کنیم و نه پروا داریم!
خدا را که نمی شود تمسخر کرد؛ دست کم به فکر باشیم تا از خودمان در محضر او، با عمل های نادرستِ نفسانی مان، دلقکی نسازیم!

کد مطلب: 48

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

لوح احمد - برگردان به پارسی

الله ابهی

«راز حضرت کریشنا»